In The whale schets de Oscargenomineerde Darren Aronofsky een bijzonder portret van een man die zijn leven weer betekenis wil geven door terug contact te zoeken met zijn vervreemde tienerdochter.
Charlie is een docent die online uitlegt dat de kwaliteit van een essay afhangt van de waarheid van het argument. In het Zoom-gesprek van zijn digitale les is zijn venster echter het enige dat zwart blijft. Wat heeft hij te verbergen? Charlie, een fenomenale comeback voor The mummy-acteur Brendan Fraser, blijkt een zwaarlijvige man te zijn die teruggetrokken leeft in een halfduistere ruimte. Charlie is niet altijd zo obees geweest. Langzaamaan ontdekt de kijker hoe hij de man geworden is die we zien. Ook de andere personages onthullen zich beetje bij beetje: de jongeman die het woord Gods predikt, de trouwe vriendin die hem verzorgt, zijn dochter die hem haat (is dat wel zo?) en de ex-vrouw die hem nog graag ziet.
De woonst van Charlie, waar alles zich afspeelt, is een huis clos dat dankzij de knappe cameravoering van Aronofsky-habitué Matthew Libatique nooit claustrofobisch aanvoelt. De andere personages brengen trouwens de buitenwereld mee binnen. Het mag niet verbazen dat The whale gebaseerd is op een toneelstuk.
Moby Dick
Alle draden die de film weven zijn vanaf het begin aanwezig. Zo is er het essay over Moby Dick, Herman Melville’s boek uit 1851, waarvan de eerlijkheid Charlie raakt. Hij herleest de klassieker over de walvisjager Ahab constant. De kijker speculeert heel de tijd over de auteur van het essay, maar die wordt pas op het einde onthuld. Ook Charlies afkeer van religie is al bij aanvang duidelijk. De reden ervan wordt mondjesmaat onthuld. Het belangrijkste thema is de hoop om het contact met zijn 17-jarige dochter Ellie (Sadie Sink) te herstellen. Ze neemt het hem kwalijk dat hij zijn gezin in de steek heeft gelaten. De beweegredenen daarvoor worden gaandeweg duidelijk.
Het bijzondere van deze film is dat het lijfelijke volume van Charlie recht evenredig is met zijn liefde voor de mens.
Aronofsky en Fraser zetten een schitterend portret neer van Charlies ruimte vullende lichaam. Wanneer het hoofdpersonage zich met behulp van zijn XXXL-rollator uit zijn zetel hijst, rijst voor je ogen een imponerende menselijke vleesberg op. Regelmatig torent hij met een vogelperspectief boven de andere personages uit. Zijn ontblote bovenlichaam wordt genadeloos in al zijn obesiteit getoond. De tomeloze vreetbuien getuigen van een herkenbare ‘craving’ die de gezondheidsproblemen van Charlie alleen maar verergeren. Ze kondigen zijn onafwendbare levenseinde aan.
Het bijzondere van deze film is dat het lijfelijke volume van Charlie recht evenredig is met zijn liefde voor de mens. Hoewel hij hun gezelschap vermijdt, gelooft hij onomstotelijk in hun goedheid. In deze film, die zowel hartverwarmend als hartverscheurend is, confronteert Aronofsky het cynisch standpunt van de buitenwereld met dat geloof. Charlie gelooft gewoon dat mensen eenvoudigweg niet in staat zijn om níet om elkaar te geven. En misschien is dit voor ons wel de belangrijkste boodschap op dit moment.
The whale is vanaf 16 februari 2023 in Nederlandse bioscopen te zien. Vanaf 8 maart 2023 is de film in België te zien.
Genoten van dit artikel? Neem een jaarabonnement op Humbug en ontvang elk kwartaal een oogstrelend magazine in je bus. Zo maak je meteen ook onafhankelijke filmjournalistiek mogelijk.