Van 11 tot 22 oktober vindt de 49e editie van Film Fest Gent plaats. Cinefiel en redacteur Dieter Vanden Bossche duikt in het programma en licht er de meest interessante titels uit, waaronder prijswinnaars van de grote Europese festivals.
‘Alcarrà s’ van Carla Simón
Met de Gouden Beer bekroond sociaal drama, dat in al zijn bescheidenheid het verschil maakt. Regisseur-scenarist Carla Simón richt haar camera op een eenvoudige familie van perzikentelers in het zonovergoten Catalonië. Het gezin dreigt zijn boomgaard en levensonderhoud kwijt te raken omdat ze op papier nooit als wettelijke eigenaars werden erkend. De cast bestaat bijna uitsluitend uit spelers zonder enige acteerervaring en ook de film zelf houdt het liever sober, waardoor er van belangrijke plotwendingen en overdreven dramatiek nergens sprake is. Hoewel Alcarràs enkele schoonheidsfoutjes telt, blinkt het net uit in het vinden van schoonheid in de kleine gebaren en nuances.
Bekijk hier de speeltijden van ‘Alcarrà s’ tijdens FFG.
‘Close’ van Lukas Dhont
Vier jaar geleden maakte Lukas Dhont furore met Girl, zijn pakkend portret van een transgender tiener die ervan droomt om ballerina te worden. Girl ontving in Cannes de Camera d’Or voor beste debuut en werd door de internationale pers unaniem op handen gedragen.
Het met de Grand Prix bekroonde Close vertelt nu een emotioneel bewogen verhaal over kwetsbaarheid en liefde, waarvoor Dhont ging graven in z’n eigen jeugdherinneringen. De Gentse regisseur schetst een teder beeld van twee onafscheidelijke boezemvrienden: Léo en Remi, vertolkt door nieuwkomers Eden Dambrine en Gustav De Waele. We zijn getuige hoe een ingrijpend voorval de twee dertienjarige jongens uit elkaar drijft en hun hechte vriendschap voorgoed verandert.
Close is een film van weinig woorden, waarin veel tussen de regels gebeurt. De subtiele coming of agefilm ligt echter sterk in het verlengde van Girl. Zowel in Dhonts nauwlettende mise-en-scène en de positionering van de camera, maar eveneens in het reflecteren over wat er zich in het hoofd van de twee adolescenten afspeelt. Nu en dan dreigt de cineast zichzelf wat te herhalen, maar meestal slaagt hij er wederom in een bijzonder klimaat te scheppen, en ons met zachte hand naar een emotionele finale te loodsen.
Bekijk hier de speeltijden van ‘Close’ tijdens FFG.
‘Holy spider’ van Ali Abbasi
‘Ieder mens ondergaat uiteindelijk het lot dat hij wil vermijden.’ Met dit citaat opent de verbijsterende misdaadthriller Holy spider. De titel is ontleend aan een seriemoordenaar die de heilige stad Mashhad in zijn greep houdt. De film steunt op ware feiten en is gebaseerd op een geruchtmakende zaak uit Iran, rond een bouwvakker die werd gearresteerd voor de moord op zestien sekswerkers. Het is een schijnbaar gewone familieman met drie liefhebbende kinderen, die in opstand komt tegen het kwaad.
De Iraans-Zweedse regisseur Ali Abbasi – die zijn talent reeds tentoonspreidde met het merkwaardige Gräns – dwingt ons tijdens de beklemmende proloog in de ongemakkelijke positie van één van de slachtoffers. Zar Amir-Ebrahimi (die in Cannes werd uitgeroepen tot beste actrice) geeft gestalte aan de onverschrokken journaliste die zich vervolgens in het lopende onderzoek vastbijt. De vrouw werd eerder ontslagen, omdat ze zich verzette tegen de avances van haar leidinggevende, en brengt nu haar eigen veiligheid in het gedrang om de moordenaar te ontmaskeren.
De rauwe en pessimistische film kan gezien worden als een sombere afdaling in de donkerste regionen van onze samenleving, waarbij het onverbloemde geweld niet geschuwd wordt. Dit verklaart waarschijnlijk waarom Abassi het aan de stok kreeg met de censuur – waardoor Holy spider in Jordanië werd opgenomen. Al wou Abassi naar verluidt vooral een statement maken, door een gezicht te geven aan de slachtoffers van wereldwijd geweld tegen vrouwen.
Bekijk hier de speeltijden van ‘Holy spider’ tijdens FFG.
‘Metronom’ van Alexandru Belc
De schaduw van het Ceausescu-regime hangt als een donkere wolk boven Metronom, een echte parel in het filmprogramma. De raak geobserveerde film gaat over het Roemenië van 1972, waar het vrijheidsrecht op alle mogelijke manieren aan banden wordt gelegd. Als de schuchtere tiener Ana (Mara Bugarin) te horen krijgt dat haar vriendje over een paar dagen het land zal ontvluchten, komt hun verhouding zwaar onder druk te staan. Dit vormt de aanloop naar een vastberaden film die misschien geen wereldschokkende nieuwigheden aan het licht brengt, maar gestaag aan kracht wint en de toeschouwer geleidelijk aan weet in te palmen.
Bekijk hier de speeltijden van ‘Metronom’ tijdens FFG.
‘R.M.N.’ van Cristian Mungiu
Met R.M.N. laat Cristian Mungiu, één van de boegbeelden van de Roemeense New Wave, eindelijk opnieuw van zich horen. In zijn nieuwste film valt de bevolking van een vredelievende gemeenschap ten prooi aan xenofobie en racisme. Net voor kerstmis verliest slachthuismedewerker Matthias (Marin Grigore) z’n baan in Duitsland, en keert hij terug naar zijn ouderlijke dorp in Transsylvanië. Wanneer de inwoners in opstand komen tegen de toename van goedkope gastarbeiders, raken de gemoederen er echter fel verhit. Intussen tracht de protagonist zijn zoontje over een opgelopen trauma heen te helpen en brengt het etnisch conflict een vertrouwensbreuk teweeg tussen Matthias en zijn minnares Csilla. Een degelijke, maar weinig toegankelijke exploratie van het menselijke beestje waarmee de maker van het ijzersterke 4 Months, 3 Weeks and 2 Days niet helemaal in topvorm verkeert.
Bekijk hier de speeltijden van ‘R.M.N. tijdens FFG.
‘Are you lonesome tonight’ van Shipei Wen
Het Zuiden van China, tijdens een bloedhete zomer. Een airco-installateur die na een aanrijding vluchtmisdrijf pleegde, wordt geplaagd door schuldgevoelens. Om zijn geweten te sussen besluit hij in contact te treden met de weduwe van het slachtoffer. Dat is in het kort Are you lonesome tonight?, een film met een simpel verhaal dat dankzij maar liefst vier cinematografen een waar plezier voor het oog is. Met dank aan het buitengewone kleurgebruik dat aan de onderkoelde neo-noir Black coal, thin Ice (2014) herinnert en echo’s bevat aan het oeuvre van Wong Kar-Wai.
Bekijk hier de speeltijden van ‘Are you lonesome tonight’ tijdens FFG.
‘Rimini’ van Ulrich Seidl
De Oostenrijkse filantroop Ulrich Seidl – die een stevige reputatie geniet dankzij zijn gesmaakte Paradies-drieluik – berijdt in Rimini zijn stokpaardjes en trakteert ons op een tragikomische parabel. Na het overlijden van zijn moeder, slijt het voormalige popidool Richie Bravo zijn dagen in het mistroostige Italiaanse badplaatsje Rimini. Verkerend in een permanente roes verzorgt de berooide ster met regelmaat een feestelijke acte de présence voor een beperkt publiek van ‘aangespoelde’ toeristen. Daarnaast geeft hij zich tegen betaling over aan ruwe seks, en kampt de aan drank verslingerde zanger moet een knoert van een gokverslaving.
Zijn losbandige levensstijl krijgt een flinke knauw als Richie’s dochter – naar wie hij nooit heeft omgekeken – plots het druilerige vakantieoord binnenstapt, om een dwangsom van achterstallig kindergeld op te eisen. In het afstandelijk geregisseerde Rimini maakt Seidl veelal gebruik van lang aangehouden shots om ons het leven van de gevallen ster eigen te maken. Al kon de eentonige film, die werd opgedragen aan Hans-Michael Rehberg, gerust wat meer ruggengraat gebruiken.
Bekijk hier de speeltijden van ‘Rimini’ tijdens FFG.
‘Rodeo’ van Lola Quivoron
De wispelturige Julia houdt van kicks en infiltreert in het door mannen gedomineerde clubje van stoere motorrijders. Haar drang om erbij te horen wordt echter gedeeltelijk versperd wanneer één van de leden betrokken raakt bij een fataal ongeluk. Met zijn gewaagde stunts en jachtige ritme werd Rodéo reeds omschreven als een soort kruising tussen The fast and the furious en Gouden Palm-laureaat Titane, al ziet de Amerikaanse filmcriticus Ben Kenigsberg eerder een link met het sociaalrealisme van de gebroeders Dardenne. Debuterend regisseur Lola Quivoron heeft de moed om enkele complexe thema’s aan te snijden, maar weet daar niet altijd wat ermee aan te vangen. Gelukkig heeft Rodéo met de doorleefde vertolking van de onervaren hoofdrolspeelster Julie Ledru een ronkende motor die voor de nodige opwinding zorgt.
Bekijk hier de speeltijden van ‘Rodeo’ tijdens FFG.
‘Tengo sueños eléctricos’ van Valentina Maurel
Verdienstelijke coming of age-film, die veilig binnen de grenzen van het genre blijft. Tengo sueños eléctricos wordt verteld vanuit het perspectief van een zestienjarig meisje uit Costa Rica. Zij woont bij haar moeder en angstige zusje, maar wil intrekken bij haar vader – voor wie ze bewondering toont. De jonge debutante Daniela Marin Navarro is overtuigend als de door jaloezie en twijfels verscheurde tiener Eva, die in het reine probeert te komen met de scheiding van haar ouders en constateert dat ook volwassenen het lang niet altijd makkelijk hebben om hun doel te bereiken.
Bekijk hier de speeltijden van ‘Tengo sueños eléctricos tijdens FFG.
Genoten van dit artikel? Neem een jaarabonnement op Humbug en ontvang elk kwartaal een oogstrelend magazine in je bus. Zo maak je meteen ook onafhankelijke filmjournalistiek mogelijk.
Comments