Roger Avary zal altijd in de schaduw blijven staan van zijn buddy Quentin Tarantino. Toch drukte de Canadese regisseur en scenarist zelf stevig zijn stempel door met Killing Zoe, de nihilistische misdaadfilm waarmee hij in 1993 een explosief visitekaartje afleverde.
Voordat Roger Avary en Quentin Tarantino in de jaren 1990 filmmakers werden, werkten beide cinefielen als winkelbedienden in de Californische videotheek Video Archives (een periode waaraan de twee herinneringen ophalen in The Video Archives Podcast). TV-producent John Langley bood hen rond die tijd ook de kans om mee te werken aan de opnames van een workoutvideo van gewezen actiester Dolph Lundgren. Dat was het begin van hun professionele samenwerking. Avary en QT steunden elkaar immers om hun eerste films gerealiseerd te krijgen. Zo pende Avary mee aan het script van True romance en Pulp fiction, en trad Tarantino op als uitvoerend producent van Killing Zoe – zijn invloed valt niet te verloochenen.
Roger Avary gaat in Killing Zoe tekeer met het enthousiasme en de hyperkinetische energie van een jonge hond.
Avary schreef het scenario van Killing Zoe in iets meer dan één week tijd. Hierin volgt hij Zed (Eric Stoltz), een Amerikaanse ex-gevangene en kluizenexpert die op sleeptouw wordt genomen door een oude jeugdvriend. Die laatste heeft immers het plan opgevat om, uitgerekend op Bastille Day (quatorze juillet), een bank in het hartje van Parijs te beroven.
Eerst brengt de ietwat naïeve Zed nog de nacht door in het gezelschap van de piepjonge callgirl Zoe (Julie Delpy), een kunststudente die als sekswerker bijklust om haar studies te bekostigen. Wanneer zij in bed belanden doorspekt Avary de seksscène met shots uit F.W. Murnau’s baanbrekende Nosferatu. Wat later valt Zeds opvliegende kameraad Erik (Jean-Hugues Anglade) de hotelkamer binnen en zet hij Zoe zonder pardon (of kleren) aan de deur. Samen met zijn bonte bende aan handlangers neemt hij Zed daarna mee op een door drank en heroïne voortgedreven tocht doorheen het wilde nachtleven van de Franse lichtstad. ‘s Anderendaags loopt het tijdens de bankoverval natuurlijk gruwelijk mis en mondt de operatie uit in een bloedbad.
Explosief visitekaartje
Roger Avary gaat in Killing Zoe tekeer met het enthousiasme en de hyperkinetische energie van een jonge hond. De manier waarop hij de donkere straten en groezelige bars verkent, sluit perfect aan bij de grimmige sfeerschepping die wordt opgedreven. Hij bezigt onnatuurlijke camerastandpunten, maakt gebruik van een nerveuze soundtrack en speelt regelmatig met kleur. Zo staat de rode muurbekleding in de diepste gewelven van het bankgebouw duidelijk symbool voor het geweld dat extreme vormen aanneemt.
Het duurde negen jaar vooraleer Roger Avary nog eens iets van zich liet horen. Zijn gedurfde Bret Easton Ellis-bewerking The Rules of Attraction (2002) verdween echter onder de radar. Maar ook Killing Zoe had het moeilijk om een breed publiek te bereiken en kon nooit op de aandacht rekenen die de film verdiende.
'Killing Zoe' staat in Cinematek geprogrammeerd op 21 augustus 2022 om 19u. Alle info: www.cinematek.be
Genoten van dit artikel? Neem een jaarabonnement op Humbug en ontvang elk kwartaal een oogstrelend magazine in je bus. Zo maak je meteen ook onafhankelijke filmjournalistiek mogelijk.