Kevin Spacey gaat weer spelen! De tweevoudige Oscarwinnaar die in 2017 door een twintigtal mannen beschuldigd werd van seksuele intimidatie, heeft - na een rolletje in Franco Nero’s drama L’uomo che disegnò Dio - nu een jaar later de hoofdrol beet in de historische Hongaarse productie 1242: Gateway to the West, over de Mongoolse leider Batu Khan.
Het aanbod zal welgekomen zijn voor de tweevoudige Oscarwinnaar, want sinds de aanklachten was Spacey enkel nog te zien op YouTube in enkele filmpjes die je prima kunt gebruiken om de term cringe te illustreren. Bij Netflix konden ze Kevin Spacey vier jaar geleden niet snel genoeg uit de successerie House of cards schrijven en zijn reeds opgenomen rol in Ridley Scotts op feiten gebaseerde thriller All the money in the world werd overgenomen door Christopher Plummer.
Kevin Spacey werd snel en vakkundig geannuleerd, maar niet per se door een hopeloos op hol geslagen cancelcultuur.
It’s not personal, it’s strictly business
Meer nog dan de vraag of Kevin Spacey nog mocht acteren, was het de vraag of iemand nog wilde betalen om het hem te zien doen die ertoe leidde dat de man, die voorlopig nergens voor veroordeeld werd, zijn vak kortstondig niet meer kon uitoefenen.
Kevin Spacey werd snel en vakkundig geannuleerd, maar niet per se door een hopeloos op hol geslagen cancelcultuur.
Natuurlijk mag Kevin Spacey nog acteren, of kantklossen of schoenen lappen. Alleen deed hij dat eerste in een systeem waarin je verdienmodel gekoppeld is aan je imago. Wanneer dat imago vervolgens een deuk krijgt, nemen je inkomsten een duik. Niemand vraagt dat Kevin Spacey’s gedrag onberispelijker is dan dat van de lokale slager, maar met berispelijk gedrag loop je nu eenmaal de kans om berispt te worden. In Hollywood, en op Netflix, tekent die berisping zich af op je loonstrook.
Moeten de afhakende kijkers die studiobonzen noopten om Kevin Spacey te dumpen dan niet beter hun best doen om de kunst van de kunstenaar te scheiden? Misschien wel, maar dat is lastig wanneer hen jarenlang gevraagd is om dat net niet te doen.
Kijken naar Verbal Kint in The usual suspects, Lester Burnham in American beauty of Frank Underwood in House of cards, is kijken naar Kevin Spacey die Verbal, Lester en Frank speelt. Het plezier van het kijken zit niet alleen in de vinnige monologen, maar ook in de zichtbare performance. Je geniet van Kevin Spacey die zijn ding doet. Alleen heeft de zinsnede ‘Kevin Spacey doet zijn ding’ sinds de veelvuldige onthullingen een bijzondere betekenis gekregen. Een betekenis die het plezier van het kijken toch enigszins verandert.
Kevin Spacey mag gerust opnieuw acteren, maar niemand is verplicht om er nog veel plezier aan te beleven.
Naar verluidt zou Spacey in Nero’s nieuwe film een inspecteur spelen die beschuldigingen van seksueel misbruik moet onderzoeken. Gezien de aard van de beschuldigingen tegen de acteur zelf zou je dat zomaar een geval van heel erg slechte smaak kunnen noemen, maar zelfs als je het veeleer als een niet heel erg subtiel commentaar op zijn eigen situatie beschouwt, zal het niet bepaald makkelijker worden om eindelijk eens te leren persoon en personage volledig los van elkaar te zien.
Kevin Spacey mag gerust opnieuw acteren. Hij mag zelfs opnieuw bedenkelijke rollen aannemen, maar niemand is verplicht om er nog veel plezier aan te beleven.
Genoten van dit artikel? Neem een jaarabonnement op Humbug en ontvang elk kwartaal een oogstrelend magazine in je bus. Zo maak je meteen ook onafhankelijke filmjournalistiek mogelijk.