De laatste videotheek in Antwerpen, Video 77, sluit eind 2021 de deuren en houdt daarom uitverkoop. Waar moeten filmfans dan naartoe als ze vergeten filmparels willen bekijken? Terugspoelen, aub!
‘Je bent nog maar m’n tweede klant vandaag’, vertelt de 64-jarige Dolf Deelkens als ik zijn videotheek op de hoek van de Generaal Eisenhowerlei in Borgerhout betreed. We dragen beiden een mondmasker en er staat een plexiglazen wand op zijn balie, toch voelt het alsof ik de jaren 1990 binnenwandel. De collectie vergeten films, het huurcontract dat je moet tekenen op scheurbaar faxpapier en de langharige uitbater die altijd een zwart marcelleke draagt. Ik kom daarom niet alleen naar Video 77 om er pareltjes te huren, ik vlucht er ook in een alternatief universum waar ik figuren als Jay en Silent Bob uit de Kevin Smith-klassieker Clerks hoop tegen te komen.
Vandaag heb ik pech. Ik miste de andere klant op enkele uren.
‘Heb je Winter’s Bone van Debra Granik’, vraag ik dan maar. ‘Dat is nummer 20492. Je vindt ‘m in die bak daar.’ Ik blader even door de geplastificeerde dvd-covers. Al snel schiet Dolf te hulp. In de bak met honderden uitleenfiches grijpt hij meteen de juiste. ‘Na 33 jaar een videotheek uitbaten, weet ik intussen mijn films wel liggen’, countert hij mijn verbazing. Als hij wat later uit zijn achterkamer met het dvd-schijfje verschijnt, schuif ik drie euro onder het plexiglazen scherm. ‘Je kan de film ook kopen voor vijf euro. Eind dit jaar stop ik ermee.’
Plots schiet ik in een nostalgisch kramp. Want waar moet ik op een verloren avond dan zijn om vergeten parels te huren of om een portie filmliefde te tanken? Bij het algoritme van Netflix?
Waar moet ik op een verloren avond nu zijn om een portie filmliefde te tanken? Bij het algoritme van Netflix?
Maar de reden waarom hij stopt, wist ik natuurlijk al. Hij had al eerder verteld dat hij van de wedde van zijn vrouw leefde. Dat hield hem niet eerder tegen om zes dagen per week open te doen, van 15u tot 22u, en als wandelende filmencyclopedie op te treden voor iedereen die zijn mening of ervaringen wil horen. Over dat Braveheart zijn favoriete film is (hij is gestopt met tellen nadat hij 20.000 films had bekeken) en dat hij aan de verhuur van Terminator 2 het meest verdiende, of dat hij vroeger elke winter zo’n 350.000 frank aan films uitgaf omdat dan de Amerikaans zomerfilms op VHS verschenen. Over dat ook hij zijn eigen Jay en Silent Bob heeft, twee trouwe klanten die samen zo’n 15.000 films – and counting – huurden.
Maar corona was de laatste druppel, zucht hij. ‘De compensatie die ik kreeg om de winkel een tijdje te sluiten was véél hoger dan wat ik normaal verdien. Alleen zijn veel klanten daarna niet meer teruggekomen omdat ze in tussentijd Netflix hebben leren kennen.’ Hij neemt hen niets kwalijk. Ook hij ontdekte dat series verslavend zijn. Toch knaagt het om zijn cliënteel al tien jaar te zien afnemen, van 800 per maand naar 80.
Ongebreidelde filmliefde, dat is wat hem al jaren drijvende houdt terwijl hij tegen de stream in zwemt.
Maar voor die paar klanten doet hij het nog tot aan zijn pensioen. ‘Ik zeg niet graag “nee”’, verklapt hij. Daarom koopt hij nog altijd alles wat uitkomt, van de nieuwste Pixar-prent tot oude titels waarvan hij weet dat geen kat hen zal huren. Uit nostalgie. Zo heeft hij nog altijd ergens een exemplaar van Von Ryan’s Express liggen, de oorlogsfilm met Frank Sinatra uit 1965 die hij als kleine jongen met zijn vader in de bioscoop zag. Als hij de laatste scène van dit WOII-drama aan me beschrijft, zie je wat hem al jaren drijvende houdt terwijl hij tegen de stream in zwemt: ongebreidelde filmliefde.
Vlak voor ik naar buiten ga met Winter’s Bone – gekocht dus niet meer te huur in Video 77, sorry – vraag ik nog wat hij gaat doen tijdens zijn pensioen. Zonder twijfel: ‘Kruisboog leren schieten’. En plots beland ik weer in die alternatieve wereld en zie ik het hele plaatje. Het lange haar, de tanktop, de vastberadenheid en de kruisboog: Dolf is niet The Last of the Mohicans maar wel Mel Gibson in Braveheart. ‘They can take our lives, but they will never take our freedom!’
Bezoek de laatste videotheek van Antwerpen, Video 77, voordat deze definitief zijn deuren sluit. Er staan 8000 films te koop.
Genoten van dit artikel? Neem een jaarabonnement op Humbug en ontvang elk kwartaal een oogstrelend magazine in je bus. Zo maak je meteen ook onafhankelijke filmjournalistiek mogelijk.