In Stars at noon ontspoort een toevallige ontmoeting in een aanslepende ontsnappingspoging. Regisseur Claire Denis vergaloppeert zich in haar eigen ambities.
Na een carrière vol toonaangevende films – met hoogtepunten als Chocolat en Beau travail – maakt Claire Denis een thriller zonder spanning. Traagheid is haar niet vreemd, maar met Stars at noon drijft ze die op de spits. Haar adaptatie van Denis Johnsons gelijknamige roman, en haar poging de broeierige jaren 1980 te actualiseren naar de recente pandemische episode, laten weinig indruk na.
In Stars at noon volgt de Franse regisseuse Trish, een Amerikaanse journalist die na een kritisch stuk over de humanitaire crisis in het noorden van het Zuid-Amerikaanse land leeft bij de gratie van een lokale politicus. Om rond te komen prostitueert ze zich in de bar van een luxehotel, waar ze op een avond Daniel aantreft. De Brit is op een mysterieuze missie voor een Brits olieconcern. Omdat ook hij in politieke problemen verwikkeld is, besluit het tweetal samen het land te ontvluchten. Tegen de achtergrond van een door politieke onrusten en COVID-19 geteisterd land bloeit hun romance open.
Hotellobby jazz
In het spel tussen aantrekking en opportunisme dat zich daarop ontvouwt, schuilt meteen ook de grootste kracht van de film. De spanning is vooral terug te vinden in de vertolkingen die het saaie plot overschaduwen. Met de nodige zelfzekerheid kruipt Margaret Qualley in de rol van de rum slurpende reporter op de dool. En vertolkt Joe Alwyn de getroebleerde Brit zelfs met één enkele frons. Zelfs met mondmaskers zetten ze een overtuigend spel neer. Toch hangt het duo vast aan clichématige dialogen en een tergend traag tempo.
Met Stars at noon vergaloppeert Claire Denis zich in het aantal wantoestanden dat ze probeert aan te kaarten.
Pas na een uur vol uitgesponnen seksscènes op een bedje van uit hotellobby’s geplukte jazz komt de suspense langzaam op gang. Dat daarvoor een onschuldige taxichauffeur op brutale wijze om het leven moet komen, is veelzeggend. De vraag blijft in hoeverre we willen meeleven met Westerlingen die tijdens hun vluchtpoging het bestaan van andere mensen in reeds penibele levensomstandigheden in het gedrang brengen. Wat daarbij weinig helpt, is de apathie van het vluchtende duo en de achtergrond vol crisissituaties.
Denis vergaloppeert zich dan ook in het aantal wantoestanden dat ze probeert aan te kaarten: van politieke corruptie en de hete koloniale adem die Europa in de nek blaast tot prostitutie en migratie. Daardoor blijft er slechts een spannend samenspel met een mager kader over. Spanning die keer op keer onderuit wordt gehaald door het slepende tempo. Kussend en rum slurpend vluchten klinkt misschien wel heroïsch, maar is allerminst meeslepend.
‘Stars at noon’ verscheen op 3 mei 2023 in de Belgische bioscoop. In Nederland is de film vanaf 8 juni 2023 te zien.
Genoten van dit artikel? Neem een jaarabonnement op Humbug en ontvang elk kwartaal een oogstrelend magazine in je bus. Zo maak je meteen ook onafhankelijke filmjournalistiek mogelijk. Schrijf je hier in op onze wekelijkse nieuwsbrief.