In La Chimera trekt Alice Rohrwacher naar de wereld waarin ze is opgegroeid: een wereld van grafrovers, avonturen en archeologische vondsten. Zo gaat de Italiaanse op zoek naar dat wat verloren is gegaan.
In de jaren 1980, in Riparbella aan de Tyrreense Zee, keert Arthur (Josh O'Connor) terug van een ongedefinieerde plek waar hij gevangen zat. Hij wordt warm ontvangen door zijn vrienden, grafrovers, want hij bezit de gave om verborgen artefacten op te sporen met een wichelroede. Tijdens zijn terugkeer bezoekt hij Flora (een sublieme rol van Isabella Rossellini), de moeder van zijn verloren liefde Beniamina. Daar ontmoet hij ook Italia (Carol Duarte), een moeder van twee jonge kinderen, die op zoek is naar liefde. Samen reizen deze personages door de wereld van de levenden en de doden, elk op zoek naar hun eigen onbereikbare Chimera.
Regisseur Alice Rohrwacher neemt ons mee naar de wereld waarin ze is opgegroeid: een wereld van geheime vondsten, clandestiene opgravingen en mysterieuze avonturen. De regio was doordrenkt van herinneringen aan het verleden – van Etruskische graven en lang vergeten schuilplaatsen tot gewijde plekken waar het heilige en het profane elkaar ontmoetten.
Tombaroli-bende
De tombaroli-bende, zoals de grafrovers uit de jaren 1980 bekendstonden, kenden geen taboes: ze ontheiligden graven en verkochten alles wat ze konden vinden aan musea als oude maar winstgevende artefacten. Ze hadden geen respect voor het hiernamaals en begrepen niet waarom waardevolle voorwerpen aan de doden werden toevertrouwd in plaats van ze zelf te gelde te maken.
De film raakt aan de problematiek van de antieke-kunstmarkt en de illegale handel in archeologische schatten
Dit raakt natuurlijk aan de actuele problematiek van de antieke-kunstmarkt en de illegale handel in archeologische schatten – niet alleen in Italië maar in vele landen die ooit het thuis waren van oude beschavingen. Met name in Etrurië was deze praktijk wijdverbreid, omdat de jongere generatie genoeg had van buitenlandse archeologische missies die hun rijke vondsten weghaalden. Ze beschouwden deze artefacten als hun eigendom, aangezien ze zich in hun regio bevonden. Ironisch genoeg vervolgden de tombaroli gewoon (onbewust) het werk van de kunstmarkt, aangezien die uiteindelijk de artefacten opkocht. Spartaco, de mysterieuze kunstkoper in de film, symboliseert dit.
Arthur vertegenwoordigt de vreemdeling die nergens thuishoort. Hij zoekt niet naar geld of avontuur, maar naar een diepere bron die zijn hart kan voeden. Als een Orpheus brengt de zoektocht naar Beniamina, zijn Eurydice, hem naar de ondergrondse wereld waar hij verschillende artefacten ontdekt die hem naar haar zouden kunnen leiden, terwijl hij geen oog heeft voor de mogelijke liefde van andere vrouwen.
Wie zoekt, die vindt
Rohrwacher speelt met verschillende beeldformaten en -technieken en doorbreekt conventies in haar film. Ze vertraagt, versnelt, doorbreekt de vierde wand en draait het beeld zelfs ondersteboven. De film wordt verrijkt door de troubadour die de avonturen van Arthur en zijn vrienden bezingt en de moraal van het verhaal overbrengt, terwijl de muziek op een onconventionele manier de beelden ondersteunt.
La Chimera is een onderhoudende, verfrissende en diepgaande film, doordrenkt met de nodige humor. Het vertelt het verhaal van een zoektocht naar het verloren gegane, waarbij geldt: wie zoekt, zal vinden. Wat datgene is, verschilt voor iedereen.
‘La Chimera’ is vanaf 4 maart 2024 te bekijken in de Belgische zalen. In Nederland is de film vanaf 5 maart 2024 te zien.
Lees je onze interviews, recensies en artikels graag? Waarom ons niet steunen voor €5, €10, €25 of €50? Schrijf je hier in op onze wekelijkse nieuwsbrief.