In haar debuut Rodeo duikt Lola Quivoron in een even wervelend als luidruchtig universum van motors, misdaad en mannen. Wanneer daar plots een vrouw in opduikt, schakelt dit toxische milieu in overdrive.
In de jaren 2000 veroverden ‘rodeo’s’ zowel de Franse steden als de motorcrosswereld. Dat zijn motards die stunts uithalen op de openbare weg, zoals op het achterwiel rijden of bruusk stoppen om dan met het achterwiel in de hoogte te zwieren. Hoewel de term in Amerika, waar het gevaarlijke fenomeen ontstond, geen negatieve bijklank heeft, hangt er in Frankrijk een kwalijke geur rond. Journalisten en politici gebruiken die daar om bikers in de hoek van de delinquentie te drukken.
Rodeo is meer dan een banaal banlieueportret van ontspoorde jongeren die de straat onveilig maken.
Op het eerste gezicht bevestigt Rodeo dat misdadige imago. Lola Quivorons debuut speelt zich immers af in de banlieues van een Franse stad bij een motorbende die niet zuiver op de graat is. Als Julia (Julie Ledru) – een jonge vrouw die van dirtbikes houdt en haar handen graag vuil maakt – aansluiting zoekt bij zo’n bende, verandert Rodeo van koers. Niet langer volgt het de richting van de banale misdaadfilm die personages stigmatiseert als bandieten, maar ontpopt het zich als een genuanceerd portret van een mannenmilieu waar meisjes vooral accessoires zijn.Â
Niet te imponeren
Rodeo toont hoe Julia door creatief te zijn en sluw uit de hoek te komen stilaan haar plaats verdient in de bende van Domino (Sébastien Schroeder), de dominante leider die vanuit de gevangenis zowel zijn zaakjes blijft regelen als zijn vrouw Ophélie (Antonia Buresi) onder de knoet probeert te houden. Alleen zijn de bendeleden niet makkelijk te imponeren. Met geweld en bedreigingen maken ze duidelijk dat een vrouw niet thuishoort in hun wereld van techniek en crossmotoren.Â
Al impliceert dit niet dat Quivoron de mannelijke personages in een hokje stopt. De bikers mogen dan in eerste instantie wel erg viriel en macho overkomen, toch blijven ze individuen en is er ruimte voor verandering. Daarnaast heeft het vele geweld ook altijd een duidelijke (maar niet gerechtvaardigde) reden, gaande van frustratie tot schaamte. Niets is inert in Rodeo.Â
BovennatuurlijkÂ
Maar Julia is degene die het meeste groeit. Zij is een brok passie en energie: ze laat zich niet doen, zoekt het gevaar en de adrenaline op, leeft in het moment. Ze is ambigu, niet alleen gericht op het materiële, de motoren en het overleven maar ook op het immateriële. Via haar introduceert Quivoron een fantastische dimensie in de film. Julia lijkt zich doorheen de film immers te proberen zuiveren met rook. Alsof ze door het hobbelige pad van de motorcrosser te nemen een shortcut neemt naar een normaal en evenwichtig leven. Abra (Dave Nsaman) lijkt daarin haar gids. Deze motard was de eerste die haar onbevooroordeeld zag en de tijd nam om haar enkele trucjes uit te leggen, maar hij overleed tijdens een wilde stadsrodeo. Hij bezoekt haar soms in haar dromen.Â
Met geweld en bedreigingen maken deze mannen duidelijk dat een vrouw niet thuishoort in hun wereld van techniek en crossmotoren.
Rodeo is meer dan een banaal banlieueportret van ontspoorde jongeren die de straat onveilig maken met hun gevaarlijke motortrucjes en misdaden, maar een ronkend pleidooi om voorbij de eerste indruk van zulke jongeren te kijken. Door de kijker mee te sleuren in een draaikolk van geluiden, beelden en actie toont Quivoron de glimpen van hoop en schoonheid achter het lelijke en onbekende.
‘Rodeo’ is vanaf 9 november 2022 te zien in Belgie in UGC Antwerpen, Sphinx (Gent) en Storck (Oostende) en in Brussel in Aventure en CineFlagey. In Nederland komt Quivorons debuut op 12 januari 2023 in de zalen.
Genoten van dit artikel? Neem een jaarabonnement op Humbug en ontvang elk kwartaal een oogstrelend magazine in je bus. Zo maak je meteen ook onafhankelijke filmjournalistiek mogelijk.