top of page
Foto van schrijverJohannes De Breuker

Roland Emmerich: ‘De NASA vertelt volgens mij niet alles’

Bijgewerkt op: 10 aug. 2022

Een van de beste zomerblockbuster van 2022 is alweer uit de zalen, Moonfall. Roland Emmerich toont in deze apocalyptische actiefilm dat je geen superhelden nodig hebt voor dolle popcornpret. ‘Ik wilde een ruimtefilm maken. Qua rampenfilms heb ik alles al gedaan.’ Een voorsmaakje uit ons gemoedelijk gesprek met hem, dat in ons vijfde papieren nummer verdergezet wordt.

Brian Harper (Patrick Wilson) en Jocinda Fowler (Halle Berry) in 'Moonfall'
Brian Harper (Patrick Wilson) en Jocinda Fowler (Halle Berry) in 'Moonfall'

De master of disaster, zo wordt Roland Emmerich genoemd. Dat is zeker niet overdreven. De in Duitsland geboren cineast groeide dankzij rampenfilms als Independence Day, Godzilla, The day after tomorrow en 2012 tot een grootverdiener uit die de box office-successen van Quentin Tarantino, Martin Scorsese en Christopher Nolan doet verbleken. Toch wilde Emmerich met Moonfall (2022) geen nieuwe disaster movie maken. ‘Na 2012 vond ik dat ik qua rampenfilms alles al had gedaan’, vertelde de pletwalscineast toen we hem eind juni via Zoom spraken over zijn carrière en de marsrichting van big budgetfilms. ‘Ik wilde een echte ruimtefilm maken. In Moonfall heb ik daarom bewust het disaster element zo minimaal mogelijk gehouden.’


Maar ‘minimaal’ is een term die een eigen betekenis heeft in de filmgrammatica van Emmerich, die een maximalistische stijl heeft die niet alleen getuigt van enorm veel verbeeldingskracht maar ook van eindeloze rekenkracht – om al die bloedmooie computer geanimeerde beelden (CGI) gerenderd te krijgen. ‘Voor mij schuilde het echte verhaal in de maan.’


Apocalyptsche dreiging in 'Moonfall'
Apocalyptsche dreiging in 'Moonfall'

Wat interesseerde je daar zo aan? 

ROLAND EMMERICH: Zo’n tien jaar geleden las ik het boek Who built the moon van twee Britse auteurs. Zij maakten een aannemelijke case dat de maan een gebouwd object was, een megastructuur. Toen dacht ik: wat als dat echt is. Wat als die structuur dan op de aarde zou vallen? Dat roept vragen op. In Moonfall laat ik daarom de NASA – Brian Harper (Patrick Wilson, nvdr) en Jocinda Fowler (Halle Berry, nvdr) – en een ‘gekke’ complotdenker die in iets als megastructuren gelooft – KC Houseman (John Bradley, nvdr) – samenwerken. Ik benader het langs beide kanten, maar ik neig meer naar KC Housemans team. (lacht) De NASA vertelt volgens mij niet alles!’


Brian en KC Houseman zijn wat sjofele figuren. Niet meteen de typische protagonisten van een actiefilm met een budget van boven de $100 miljoen. Hoe krijg je zo’n project verkocht zonder superhelden? 

EMMERICH: That was a hard sell. China heeft hard geïnvesteerd in deze film, zo’n $35 miljoen. Daarna volgde de rest van de wereld. Maar dan zijn we twee keer genaaid door corona. Een eerste keer omdat de stijgende kosten om in coronatijden de filmen ervoor zorgde dat we sneller moesten draaien. En toen de film in de zalen kwam, greep omikron wild om zich heen. Weinigen daagden op. Ook omdat de film vooral een wat ouder publiek aanspreekt. Die bleven toen sowieso weg uit de bioscoop. Het doet pijn om zo hard aan iets te werken en er dan maar zo weinig mensen naar gaan kijken. Gelukkig krijg ik nu de film te streaming is veel goeie reacties.


Het zit in de natuur van regisseurs dat ze door iedereen geliefd willen worden.

Niet van de filmpers. Net zoals bij je vorige films zijn die opnieuw bijzonder lauw over Moonfall

EMMERICH: Lauw? Zij haten mij. Ik begrijp dat niet. Dat steekt. Het zit immers in de natuur van regisseurs dat ze door iedereen geliefd willen worden. Als je naar de reacties van het publiek kijkt, zijn die altijd A- of B+. Toch krijg ik altijd de slechtste Rotten Tomatoes-scores ooit.


En dat terwijl Independence day, waarmee je in 1996 de zomerblockbuster een nieuwe richting uit duwde, vandaag wel de blauwdruk van de door hen gesmaakte superheldenfilms lijkt. 

EMMERICH: Absoluut! Honest to God, die hebben echt alles uit mijn film overgenomen en er enkel wat superhelden aan toegevoegd. In mijn films duiken er altijd enkele usual suspects op: de president, een piloot en een cable guy. Dat zijn nu superhelden geworden. Maar niet alleen daarin stond Independence Day model voor superheldenfilms, ook in de toon. Het is een beetje serieus, en een beetje grappig. Nee, I think they all owe me a big thank you! (lacht)


In het vijfde nummer van Humbug lees je het volledige interview, dat inzoomt op de carrière van Emmerich en hoe hij blockbustercinema stilaan zag veranderen. Abonneer hier om niets te missen!



Moonfall is sinds 30 juni 2022 als VOD te bekijken via o.a. Pathé Thuis en Google Play.

 

Genoten van dit artikel? Neem een jaarabonnement op Humbug en ontvang elk kwartaal een oogstrelend magazine in je bus. Zo maak je meteen ook onafhankelijke filmjournalistiek mogelijk.


bottom of page