Het spookt in de bioscopen met De gebroeders Schimm, een Vlaamse griezelfilm. Reken op onversneden entertainment voor jong en oud, geheel in het thema van All Hallows' Eve - Halloween, dus.
Regisseur Michael Van Ostade en zijn broer Andrew nemen naast het scenario ook de rollen uit de titel voor hun rekening: het olijke duo spokenjagers Hans en Wout Schimm. Samen met de eigenzinnige Lilith - met verve vertolkt door jonge debutante Eva Luna Van Hijft - gaan ze de strijd aan tegen het grootste monster van allemaal: onze innerlijke demonen.
Na pakweg vijf minuten weet je het wel: deze film laat zich bekijken als een liefdevolle hommage aan een resem eighties-klassiekers en dat ligt er vingerdik op. Zowat alle clichés worden op een hoopje gekeild: betweterige kinderen, een Tim-Burtonesk internaat, gezinsdrama’s en een paranormaal mysterie dat opgelost moet worden. Now who you gonna call?
Deze film laat zich bekijken als een liefdevolle hommage aan een resem eighties-klassiekers.
Is de film moraliserend? Een tikkeltje, maar hij is tegelijk bijzonder vermakelijk. De broers Van Ostade halen de ostentatieve mosterd bij een trits klassiekers zoals Ghostbusters (behekste zetels met handen, check), The goonies (stoomorgels, check) en Alien (eindbaas, check). Sommige scènes lijken er dan ook een doorslagje van, maar de regisseur doet het met zo’n overduidelijke opzet en liefde voor het genre dat je het hem gemakkelijk vergeeft.
Over the top
De gebroeders Schimm zijn perfect wat ze moeten zijn: over the top personages met een koffer vol technische gadgets en buitensporig zelfvertrouwen. Zet daar de avontuurlijke Lilith naast die de nodige rede en onbeschaamdheid in de mix smijt, en je zit gebeiteld.
Tine Embrechts neemt de rol van Liliths moeder voor haar rekening en walst met zo’n naturel door het decor dat je zou denken dat het haar eigen huiskamer is. Embrechts en Van Hijft voelen zich als moeder en dochter duidelijk goed in hun sas – een gevoel dat je bij de hele cast hebt. Wat zich vertaalt naar het grote scherm.
De geestigheid (pun intended), spannende momenten en intrigerende technische gadgets gaan het jeugdige publiek zeker op het puntje van het stoel houden. Om niet te spreken over de huiselijke situaties en camaraderie die voor de nodige herkenbaarheid zorgen.
De fijne woordspelingen en cameo’s maken het allemaal des te genietbaarder.
Ouders moeten deze film zeker niet zien als een verplicht nummertje met de kinderen. Het tempo zit goed en de vele verwijzingen naar andere films, die de koters niet zullen begrijpen, maken deze jeugdfilm even verteerbaar als pompoensoep. De fijne woordspelingen en cameo’s maken het allemaal des te genietbaarder - met als uitschieter een gesprek tussen Jan Verheyen en Jonas Govaerts tijdens Jobdag: 'Wat heb jij eigenlijk nog gedaan na Welp?'.
Fantoompijn
Hierin schuilt meteen ook de enige fantoompijn van de film, want meer van dit soort fijne knipogen in het scenario had het geheel meer diepgang gegeven voor het oudere publiek.
Geen boegeroep (pun intended, wederom) dus in deze film. Na een genietbare honderd minuten kan je jouw spruiten vol adrenaline mee naar huis torsen, en tijdens het uitlepelen van de pompoen nog even kijken of de boodschap van de film blijft hangen: praten helpt.
'De gebroeders Schimm' speelt nu in de Vlaamse bioscopen.
Genoten van dit artikel? Neem een jaarabonnement op Humbug en ontvang elk kwartaal een oogstrelend magazine in je bus. Zo maak je meteen ook onafhankelijke filmjournalistiek mogelijk.