Un beau matin, de achtste langspeelfilm van Mia Hansen-Løve, is door en door Frans. Doorspekt met fijnzinnige humor brengt ze een liefdesverhaal over intellectuele mensen met intellectuele interesses.
Een man die niet kan kiezen tussen twee vrouwen. Zo vatte de Franse regisseur Eric Rohmer zijn oeuvre treffend samen. Enkele decennia later neemt Mia Hansen-Løve die leuze ter harte. In Un beau matin komt tolk Sandra (Léa Seydoux) per toeval een oude vlam tegen. Als alleenstaande moeder dacht ze dat ze ondertussen verliefdheid ontgroeid en seks verleerd was. Met de getrouwde Clément (Melvil Poupaud) beleeft ze een tweede jeugd.
Hun prille affaire staat in schril contrast met Sandra’s dagelijkse beslommeringen. Ze zorgt niet alleen voor haar dochtertje – dat ze apathisch ‘het kind waarvoor ze zorgt noemt’ – maar ook voor haar zieke vader (Pascal Grégorry). Als filosofieprofessor stond zijn hele leven in het teken van het denken en de helderheid. Door een zeldzaam syndroom is hij echter zo verward dat hij niet kan lezen en amper kan spreken. Uiteindelijk blijkt de persoon die niets begrijpt misschien wel het meest begripvol.
Walk ‘n talk
Net zoals haar eerdere werk (L’avenir en het recente Bergman Island) baadt Un beau matin in een verwarmende Franse sfeer. Niet door een clichématige overdaad aan baguettes en scheefgezakte barreten, maar door een typische sensibiliteit die zich sinds de Tweede Wereldoorlog in de Franse cinema laat voelen. De film zit vol rohmeriaanse ‘walk ‘n talk’-sequenties, steeds gefilmd op 35 mm. Tegen de achtergrond van een zonovergoten Parijs kuiert het koppel door smalle straatjes. Zij draagt een jurk met bootjes, hij een streepjeshemd. Ze flirten erop los.
Net zoals haar eerdere werk baadt Un beau matin in een verwarmende Franse sfeer.
Te pas en te onpas stellen de personages hun kennis ten toon. Een gepensioneerde buur die op zijn oude dag het hele oeuvre van Immanuel Kant uitleest. Een minnaar die passioneel over sterren en planeten vertelt. Een dochter die zich meer verbonden voelt met de boeken van haar vader dan met haar vader zelf. Franser wordt het niet!
Volleerde boomer
Doortastend weet Hansen-Løve zich te bevrijden van de kritiek die dat soort Franse cinema vaak te beurt valt – dat die te wit, te middenklasse en te intellectueel is. Un beau matin voelt soms een beetje bourgeois, maar stelt die focus ook zelf in vraag. Wanneer Sandra’s moeder als een volleerde boomer stoeft dat ze haar eerste klimaatmars heeft bijgewoond en verduidelijkt dat ze tegelijkertijd voor én tegen president Macron is, stelt Hansen-Løve de hypocrisie van de middenklasse in vraag.
Un beau matin voelt soms een beetje bourgeois, maar stelt die focus ook zelf in vraag.
Met dit soort fijnzinnig humor versterkt de Franse regisseuse het frivole karakter van Un beau matin. Haar film is even speels als de verliefdheid tussen Sandra en Clément. ‘Vrijen, eten en slapen’, volgens Sandra heeft een mens niet meer nodig dan dat.
‘Un beau matin’ is vanaf 19 oktober 2022 in de Belgische bioscopen te zien. In Nederland is de film vanaf 27 oktober 2022 te zien.
Genoten van dit artikel? Neem een jaarabonnement op Humbug en ontvang elk kwartaal een oogstrelend magazine in je bus. Zo maak je meteen ook onafhankelijke filmjournalistiek mogelijk.