top of page
Cisse Wyn

‘Rye Lane’ geeft de traditionele romcom een kleurrijke boost

Rye Lane nestelt zich in de traditie van de klassieke romcom, maar kijkt door een verfrissende bril naar het ‘boy meets girl’-verhaal. Met haar regiedebuut zet de Britse Raine Allen-Miller zich meteen op gelijke voet met de absolute toppers in het genre.


Beeld uit 'Rye Lane'.
Beeld uit 'Rye Lane'.

Weinig genres hebben zo’n wisselvallige geschiedenis als de romcom. Het genre dat aan het einde van de vorige en het begin van deze eeuw hoge toppen scheerde, moest het de laatste jaren doen met occasionele opflakkeringen à la Crazy rich Asians en The big sick, films die de ondertussen verankerde conventies van het genre bespeelden. In Rye Lane zijn de Hugh Grant en Meg Ryan van dienst de bij ons volstrekt onbekende David Jonsson en Vivian Oparah.


Zij spelen Dom en Yas, twee twintigers die elkaar toevallig ontmoeten op de kunstexpo van een gemeenschappelijke vriend. Ze raken aan de praat en blijken allebei nog maar net een pijnlijke relatiebreuk achter de rug te hebben. Dom werd door zijn egocentrische vriendin ingeruild voor zijn beste vriend. Yas staat aan de andere kant van de breuk. Zij dumpte haar arrogante vriend toen ze besefte dat hij iemand is die niet terugzwaait naar enthousiaste passagiers van toeristenbootjes op de Theems.



Onbetaalbaar charmant


We leren Dom kennen als een bedeesde kerel met een ontwapenende glimlach en een hekel aan karaoke. Yas lijkt op het eerste gezicht zijn tegenpool. Ze is uitbundig en complimenteert totale vreemden met hun outfit. Terwijl het duo de kleurrijke buurten van Zuid-Londen verkent, heb je als kijker geen andere keuze dan op hen – en de film – verliefd te worden.


Het scenario van Rye Lane loopt over van speelse situaties: vaak scherp, altijd charmant.

Scenaristen Nathan Bryon en Tom Melia slagen erin om Dom en Yas innemend en herkenbaar te maken. De hoofdpersonages hebben een tot in de puntjes uitgewerkt karakter en blijven steeds hun snoezige zelve in de meest absurde omstandigheden. Het scenario loopt over van zulke situaties: soms speels, vaak scherp, maar altijd onbetaalbaar charmant. De absolute hoogtepunten zijn de confrontaties met de exen. Yas doet zich voor als Doms nieuwe lief tijdens een hilarische ontmoeting met zijn ex en beste vriend. Als wederdienst helpt hij Yas haar favoriete plaat uit het appartement van haar ex op te halen. En Jonsson en Oparah fietsen erdoorheen als volleerde romcomsterren.



Love Guac’tually


Rye Lane is een ode aan de romcoms die Allen-Miller inspireerden. Zo herinnert het acteerwerk van Jonsson aan de beste Hugh Grant en doet het gekuier door de Zuid-Londense straatjes denken aan de Before-trilogie van Richard Linklater. Bij wijze van ultiem eerbetoon bestellen Dom en Yas een burrito in een zaak die ‘Love Guac’tually’ heet. Verder zijn de verwijzingen gelukkig een pak subtieler, maar de geweldige cameo die erbij hoort maakt veel goed.


Meer dan de klassiekers uit het genre legt Allen-Miller de nadruk op humor en visuele energie

De genreconventies die door films als When Harry met Sally en Notting Hill werden neergezet, blijven stand houden in Rye Lane. Een jonge man en een jonge vrouw ontmoeten elkaar aan het begin van de film en al na twee scènes is duidelijk hoe het verhaal zal aflopen. Als een trouwe volgeling wijkt ook Allen-Miller niet van dat platgetreden paadje af. Ze legt alleen meer nadruk op humor en visuele energie. Aanvankelijk is het even wennen aan de bolle cameralenzen die voor sommige buitenscènes gebruikt werden, maar uiteindelijk maken die het bonte decor alleen maar rijker.


Rye Lane barst dan ook van schitterende kleuren, van de kledij van Dom en Yas tot de kleurrijke winkelstraatjes. Rood, groen, geel, blauw: het doorgaans grijze Londen zag er nog nooit zo levendig uit. Zo geeft Raine Allen-Miller de traditionele romcom een kleurrijke boost. Met haar meer dan geslaagde debuut toont ze dat er anno 2023 nog plaats is voor lichtvoetige humor en melige romance in een en dezelfde film.



'Rye Lane' is te bekijken op Disney+.

 

Genoten van dit artikel? Neem een jaarabonnement op Humbug en ontvang elk kwartaal een oogstrelend magazine in je bus. Zo maak je meteen ook onafhankelijke filmjournalistiek mogelijk. Schrijf je hier in op onze wekelijkse nieuwsbrief.


bottom of page